Yaşlı ve yoksul - birçok yaşlının kendisinin değersiz olduğunu düşündüğü bir karışım: alışveriş yaparken, sadece doymaya yetecek kadar para. Artık kafede bir parça pasta için yeterli para yok. Ya da iyi zamanlarda tanıdıklarına görünmemek için küçük bir daireye taşınmak. Yoksulluğundan utanan çok sayıda insan kendisini toplumdan geri çekerek yalnızlığa gömülüyor. Üzücü bir hikâye.

Frontal21 tarafından yapılan araştırmaya göre Eski bir stenograf, içinde bulunduğu durumla ilgili olarak, “Emekli olduğumda derin bir çukurun içine düştüm ve finansal olarak başaramayacağımı fark edince hayatta kalamayacağımı düşündüm” derken, bir başka emekli de, “Zamanımın çoğunu burada kanepemde geçiriyorum. Evet, bu benim günüm, bu yüzden çok sıkıcı” diyerek tanımlıyor. .Bunların aldıkları emekli maaşı yaklaşık olarak 860 Euro. Bu parayla alışveriş yapmak, elektrik faturasını ve kira ödemek zorundalar.

74 yaşındaki başka bir emekli kadın ise eski komşularını ve arkadaşlarını düzenli bir şekilde görememekten şikayetçi:

 “Burada komşularla hiçbir bağlantım yok, hepsi genç ve sabahları evlerinden çıkıp gidiyorlar. Ve sadece birinin dışarı çıktığını ya da akşam geri döndüğünü görüyorum” diyor.

Yapılan araştırmalar üç milyon emeklinin yoksulluk tehlikesi altında olduğunu ve yalnızlaştıklarını gösteriyor.

Bu durumun sorumluluğunu sadece kapitalist sistemin taleplerine göre karar alan hükümetlere yüklemek kolaycılığa kaçmak olur. Bu yoksulluk politikalarına ses çıkarmayan, değişik gerekçelerle de savunan emekçilerin payını unutmamak gerek. Nazım yıllar önce vermiş bunun sebebiyle ilgili sorunun cevabını:
Ve bu dünyada, bu zulüm senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, al kan içindeysek
Ve hala şarabımızı vermek için
Üzüm gibi eziliyorsak,
Kabahat senin demeye de dilim varmıyor ama
Kabahatin çoğu senin canım kardeşim.”