Hükümet PKK savaşçılarını avlamaları için kara birliklerini Irak’a gönderdi. Örgüt Pazar günü 16 askeri pusuya düşürerek öldürmüştü. Kuzey Irak’taki PKK mevzilerine hava saldırıları ise daha önce başlamıştı. Fakat askerlerin Kuzey Irak’a gönderilmesi açık bir tahrikten başka bir şey değil.

Ve savaşa doğru atılmış bir adım. Sonuçlarının ne kadar rahatsız edici olacağını tahmin etmek zor değil: Yeniden Türk ve Kürt analarının çocukları ölüme gönderilecek, yine siviller öldürülecek.

Her cenaze haberi travmalara, Kürt ve Türkler arasındaki nefret ve kin bir daha dostluğa dönüşmeyecek bir yaşam anlayışına sebep olacak.

Türkiye sıkıntılı bir bölgede bir istikrar çapası durumuna gelmişti. Barış görüşmeleri politikasının bittiğinin açıklanması sonrası çatışmaların yeniden alevlenmesiyle tehlikeye girdi.

Başbakan PKK’nın bitirileceğini açıkladı
Türklerle Kürtler, AKP’lilerle muhalif ve kritikçiler arasındaki gerilim ve kutuplaşma keskinleşiyor. Kürt yanlısı parti HDP başkanı Selahattin Demirtaş, Salı günü PKK şiddetine mesafe koyarak, Türklere ve Kürtlere birlikte hareket etme çağrısını yeniledi.
Bu da işe yaramadı. İkinci gece de ülkenin farklı şehirlerinde HDP-büroları polisin gözleri önünde ırkçı militanlar tarafından ateşe verildi, yağmalandı ve HDP, PKK’nın politik kolu olmak suçlandı.

İstanbul’da iki gün içinde ikinci defa AKP sempatizanları tarafından Hürriyet gazetesine saldırılar düzenlendi. Baskın ve tutuklanma korkusuyla medyanın baskı altında tutulması yeni değil.
Güney doğuda arkasında öfke ve nefret birikimi olan şiddet kapakları açıldı. Bu durumda nasıl bir seçim kampanyası yapılacağı ve 1 Kasım’da sandık başına nasıl gidileceği belirsizliğini koruyor.

Devletin PKK’ya karşı açtığı savaş özellikle anlamsız, çünkü tekrardan ibaret. Bu 40.000 kişinin ölümüne sebep olan, askeri olarak zafer elde etmenin mümkün olmadığı kanlı çatışmanın yeni sürümünden başka bir şey değil.

Bu anlayış, birkaç yıl önce ateşkesle makul ve saygın bir barış sürecinin önünü açmıştı. Hatırlanmak istenmese de bu gerçek hala geçerli. Zaman geçirmeden, topraklar kan gölüne dönmeden müzakerelere başlanması gerekiyor.