Arif Nacaroğlu - Cihan padişahı bu. Öyle kupon arazi filan bilmez.  Emredince ya yapacaksın ya kelleden olacaksın. Mimar Sinan o günün İstanbul’unu karış karış gezer ve olabilecek en uygun yeri Fatih’te bulur.  Önce zemine temel kazar ve temele kazıklar çaktırır.  Günler geçmektedir, Sinan’ın sevmeyenleri dedikoduya başlar.

-Sinan bu işi beceremez.
-Seçtiği yerde cami yıkılır gider. Kelle de gider.

Sinan kazıkların üzerine kayalar yerleştirir. Kayaların ağırlığı yapılacak caminin 2 katıdır. Kazıklar, zemin iyice yerine otursun diye temel bu vaziyette 3 yıl bekler. Kanuni Sinan’a güvenir ama kuşkusu da artmaktadır. Sinan’ı huzura çağırıp gecikmenin nedenini sorar. Sinan, “Mahşere kadar ayakta kalacak bir cami yapıyorum” diye cevaplar. Süleymaniye Camii 7 yılda biter. Yapıdaki kaymaları gösteren döner taş camide 500 yıldır bir milim kayma olmadığını göstermektedir.
O Mimar Sinan, diğeri Kanuni idi.

Şimdi durum ne. Daha 2 hafta geçmeden içerisinde canlı var mı, yok mu bakılmadan toparlanan enkaz, temele bakılmadan hazırlanacak rant projeleri ile bir yılda (?) büyük olasılıkla bizden(??) müteahhitlere yaptırılıp,  depremzedelere parayla satılacak yeni mezar evler. Tek katlı hafif evler yapmayı düşünmedikleri için daha da zenginleşecek beton ve demir patronları.

Bir yanda cihan padişahı, Mimar Sinan, diğer yanda kuponcular, rantçılar, yüzdeciler, ofşorcular, malum zevat…(Kaynak, Evrensel gazetesi)