Almanya’da Emniyet Genel Müdürlüğü 2009 yılından bu yana evleri dinliyor, kamerayla izliyor, telefonları dinliyor. Bilgisayarlarda yapılanları izlemek için trojaner programı kullanıyor. Yani kişilerin tüm yaşamı izleniyor.

Bu durumda bir gazetecinin özgür haber yapabilmesi, haber kaynaklarına, görgü şahitlerine ulaşabilmesi, filmlerde bir gazetecinin, „bilgiyi veren kişiyi bildirmek zorunda değilim. Çünkü onun güvenliğini sağlamak yasal hakkım“ repliğini seslendirmesi ne kadar gerçekçi, ne kadar inandırıcı?

Türkiye gibi ülkelerde sansür, gazeteci özgürlüğünün sınırlanması, açık şiddet yöntemiyle yapılırken, Almanya’da oto sansürle sağlanıyor. Fark nedir? Birisinin kaba, diğerinin ince ayarlı olmasıdır. Ama sonuç sansürdür.

Özgürlükler içinde yer alan Basın Özgürlüğü’ne konulan sınırlamalara halkın neden tepki göstermediği sorusu hiçbir önem taşımıyor. Halbuki sorunun anlaşılmasında halkın tepkisizliği belirleyici önem taşıyor. Çünkü yasakları uygulayan liderlerin politikası, halkın ona biçtiği rolden kaynaklanıyor. Liderin sosyal durumundan değil. “Gerçekleri duymak istemeyen halk, gerçeği açıklayana düşman olur” tanımlamasının anlamı budur.

Özgürlük fikrine sahip olmak, onu doğru bulmak, özgürlükler için mücadele edileceği anlamına gelmez. Bu da doğru bulunan fikrin ruhsal yapısının eksik olduğu anlamına gelir. İnsanları harekete geçiren değer yargılarıdır.

Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü (RSF) Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi'ni yayınladı.
Rapora göre geçen yıl 149'uncu sırada yer alan Türkiye iki sıra gerileyerek 151.ci sıraya düştü. Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi'nde geçen yıl 152'nci sırada yer alan Rusya ise dört sıra yükselerek Türkiye'yi geride bıraktı.


Sınır Tanımayan Gazeteciler Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi'nde ilk sırada Finlandiya yer alıyor. Almanya 180 ülke arasında 16'ncı sırada.

Sınır Tanımayan Gazeteciler örgütünün raporunda dünyada "medya özgürlüğüne duyulan saygıda büyük ve ürkütücü bir kayıp yaşandığına" dikkat çekildi.