Sadece ırkçı parti AfD değil, Birlik Partileri politikacıları ve son olarak Almanya Hristiyanlık kültürüyle yoğrulmuştur diyen Almanya İçişleri Bakanı Hors Seehofer de İslam’ın Almanya’ya ait olmadığını söyledi.
Kendi kendini yalanlayan politik aptallıklar değil, halkın ne düşündüğü önemli. Politik aptallık, çünkü Seehofer Müslümanların toplumla bütünleştirilmesi amacıyla İslam konferanslarını yeniden başlatmak istediklerini belirterek, “İslam Almanya’ya ait değildir” açıklamasını mesnetsiz hale getirdi. İslam cemaatleriyle aynı masaya oturmak, onu muhatap almaktır yani kabul etmektir.
Gelelim halka. Almanların çoğunluğu Seehofer ve onun gibi düşünenlerle aynı fikirde. Demoskopi Enstitüsü Allensbach periyodik olarak "İslam Almanya'ya aittir” sorusuna verilen cevapları değerlendiriyor. 2015 yılında Almanların yüzde 63’ü “İslam Almanya’ya ait değil” derken bu oran 2016 yılında yüzde 72’ye çıktı.
Almanya’da tahminlere göre 4,4 ile 5 milyon arasında Müslüman yaşıyor. Ağustos 2017'de Bertelsmann Vakfı'nın bir anketinde, ankete katılan Müslümanların yüzde 96'sı kendilerini Almanya'ya bağlı hissettiklerini söyledi.
Ancak, Almanya'daki gayrimüslimlerin yüzde 19'u, bir Müslümanla aynı yerde oturmak istemediğini beyan etti.
TANIŞIKLIK, ARKADAŞLIK
LORENZ, „Değişik öğretilere ve uluslara bağlı bireyler arasındaki kişisel tanışıklığın ve olanak varsa arkadaşlığın ilerletilmesi gerekir“ diyor.
Ancak bu formül pratikte iflas etmiş durumda. Kişisel tanışıklık saldırganlığı azaltıcı bir işlev yapmıyor. İstatistiklere göre katliamların üçte birisi aile içi anlaşmazlıklar sonucu gerçekleşiyor. Cinsel tecavüz ve taciz aile ve yakın alile çevresinde vuku buluyor. İnsanlar yabancılardan değil en çok kendi ailesinden korkuyor.
ÇÖZÜM
Erich Fromm’a göre yargılayıcı olmayan bir anlayışın kazanılması saldırganlığı azaltabilir ya da tümüyle ortadan kaldırabilir. Bu, kişinin ötekiler hakkında sahip olduğu bilgi düzeyine değil, kendi güvensizliğini, açgözlülüğünü ve kendini sevmeyi yenme derecesine bağlıdır.
