Onu Muğla’da bulan Türk milliyetçilerine göre bu üniformayı giyen sadece düşman olabilirdi. Onu döverek linç ettiler ve Atatürk büstünü öptürdüler.

Türkiye şu anda ırkçılar tarafından idare ediliyor.
Kabus sahneleri sadece Muğla’da değil. Tıpası açılan basınçlı şiddet kazanından çıkan buhar felaketlere gebe karanlık günlere doğru tam gaz ilerliyor.
Bu güne kadar bastırılmış mutluluk hormonları şiddet enerjinde çıkış bulan kalabalıklar, Kürt adına var olan her şeye kin ve nefretle saldırıyor. Yakıp yıktıklarının ezilenlerin ezilenlere saldırısı olduğunu dinleyecek durumda değiller. İşsiz, işçi, fakir ailelere mensup, dışlanmış, küçük görülmüş saldırganlar, aynı durumda olanlara saldırdıklarının farkında olamayacak kadar kızgınlar.
Ne için, kimin için saldırıyorum, öldürüyorum? Diyecek dinginliğini kaybetmiş, güçlü, hesap sorulamayan ve sorulamayacak babayla övünmenin, onun gibi olmanın coşkusuyla yaşıyor. Yaptıkları saldırıların, saldırıdan alınan zevkin işsizliğine, dışlanmışlığına çare olamayacağını, olmadığını bu hava durulduktan sonra görecek. Ama anlayıp anlamayacağı belli değil.

Barış içinde yaşamak isteyenler, insanlar dinlemeye hazır değilse konuşmaların bir işe yaramayacağını anlamalı ve kitlelerle hayati bağlar kurabilecek sosyal kurum yolları aramalı.