Genel bakış
İklim başbakanı unvanı artık Angela Merkel için kullanılmıyor. Her ne kadar 2 Mart 2019 tarihli dijital videosunda olduğu gibi iklimin önemini vurgulamaktan yorulmasa da. Federal Hükümet kendisinin belirlediği somut hedeflere bile ulaşamadı. Örneğin: sera gazı salınımının 2020 yılına kadar 1990 yılına göre yüzde 40 azaltılması hedefi politik bir yalan ve oyalama olarak kaldı.
 
Ulaşım ve Enerji sanayisi
İklim dengesinin bozulmasında özellikle trafik büyük rol oynuyor. Avrupa Çevre Ajansı tarafından yapılan bir ankete göre, Almanya bu alanda ileri değil geri adım attı. Pazara giderek daha fazla yakıt tüketen büyük otomobillerin sunulmasına devam ediliyor. Buna ek olarak, ekonomideki büyümeyle birlikte nakliye için daha fazla kamyonun kullanılmasıyla CO2 emisyonları artmaya devam ediyor. CO2 seviyeleri 1990'da olduğundan az değil tam tersine daha yüksek.

Alman hükümetinin iklim bilançosunu işlemez hale getiren bir sektör de enerji sanayisi. Almanya’daki sera gazı emisyonlarının yaklaşık yüzde 38'i enerji üretiminde devlet tarafından milyarlarca Euro ile sübvanse edilen kömür santrallerinin hesabına yazılıyor.

Bilim insanın kontrol edemeyeceği ve medeniyetimizin sonu anlamına gelebilecek geri dönüşü olmayan bir zincirleme reaksiyonu tetiklemekten sadece on bir yıl uzakta olduğumuzu söylerken, Alman hükümeti 2038 yılında kömür santrallerinin kapatılması uzlaşısını başarı olarak övüyor.

Medya tarafından aptallığıyla dalga geçilen büyük koalisyon hükümetinin Ulaştırma Bakanı Andreas Scheuer, “Temiz hava mutla önemli ve iyi. Ancak bunun teknik olarak mümkün olup olmadığı da düşünülmeli” derken bunun kendisinin değil büyük koalisyon hükümetinin politikası olduğu unutulmamalı.

Hr-İnfo’nun haberine göre genel olarak, Almanya artık iklimin korunması konusunda öncü değil. Diğer Avrupa ülkeleri daha iyi durumda. Almanya diğer ülkelerle kıyaslandığında sekizinci sırada yer alırken, İsveç birinci sırada yer alıyor.

Ne demişti 16 yaşındaki iklim simgesi Greta, „Garip bir dünyada yaşıyoruz, fosil yakıt şirketlerini milyarlarca dolarla sübvanse eden politikacılar, dünyayı kurtarmanın çok pahalı olduğunu söylüyor.“

Sanayicilerin kucağına oturmuş politikacıların durumu bu. Ya bizim sorumluluğumuz? Gelecek nesillere yaşanabilir bir dünya bırakabilmek isteyenlerin de elini taşın altına koyması gerekmiyor mu? Örneğin tüketim alışkanlıklarını değiştirmek. Öğrenciler iklimin korunması için gösteri yaparken, onları kafede oturup kahve içerken izlemek, dert yanmak yerine onlara katılıp milyonların gücüyle politikacılar köşeye sıkıştırılamaz mı?