Wiesbaden’deki Diakonie çalışanı Matthias Röhrig, bir kaç yıl öncesine kadar Wiesbaden’da sokakta yaşayan kimse olmadığını söylüyor. Ancak durum ciddi bir şekilde değişti. Hiç bu yıl ki kadar sosyal hizmet personeli uyku tulumu dağıtmak zorunda kalmadı.

İş bulamamış, sosyal yardım alma hakları da olmayan özellikle Polonyalı, Romanyalı, Bulgaristanlı erkekler yoksulluk tehdidi altında. Bazı insanlar sadece topladıkları şişelerden elde ettikleri bir iki euro ile yaşıyor. Bu da bir şişe votka için yeterli.

 “Birçok ev sahibi bir gelir belgesi istiyor. Bu belgede öğleden sonra garson olarak çalışıp 300 euro kazandığın yazılıysa HAYIR diyor.”
Sosyal konut sayısı yarıya indi
Yoksullukla yeterince mücadele edilmemesi ve eksik konut politikası bu durumu daha da tahammül edilmez duruma getiriyor.

1990 yılından bu yana sosyal konut sayısının yarı yarıya düşmüş olması, metropollerde kiralarda yaşanan patlama, çalışan insanların bile aldıkları paraya uygun ev bulamamasına sebep oluyor.

Hr-info’ya konuşan Matthias Röhrig’e göre, istatistiklere göre evsizlerin dörtte üçünün büyük kentlerde yaşıyor olması şaşırtıcı değil. Bunların çoğu bekar erkekler. Sokakta yaşayan kadınların oranı hafif bir yükselişle yüzde 27’ye çıktı. Her pahasına bir erkeğin yanında barınmak zorunda kalan kadınların birçoğu burada görünmüyor. Ekseriyetle bu durumda olan kadınlar daha sonra evsiz kalıyor.