Uçağın düşmesine sebep olan gerçek belirlense de üretici firma ve havayolu şirketinin imajı gereği halka açıklanmayacağı biliniyor. Buna rağmen fırsat düşen “uzmanlar” görüş belirtmek için birbirleriyle yarışıyor.

Medya, havayolu firmasındaki çalışma koşullarını; personelin sıkıntılarını, hangi şikayetleri olduğunu, bu şikayetlere şirketin verdiği cevapları araştırma yerine, “pilot neden ani irtifa kaybı sırasında bildirimde bulunmadı?” sorusunu on defa tekrarlamayı daha uygun buluyor.

Gerçek açıklansa ne olur? Bence hiçbir şey olmaz.
Sigaraların üzerinde “sigara öldürür” ibaresi yer almasına rağmen sigara içmekten vaz mı geçtik. “Sentetik tatlandırıcılar kanser yapıyor” denilmesine rağmen yemiyor muyuz? “Makyaj malzemeleri mantar yapıyor” denilmesine rağmen kullanmıyor muyuz? “Rahatlamak için mastürbasyon yerine sevişin” denilmesine rağmen sevişmeye karşı çıkmıyor muyuz? Sorular ve uyarılarla uzun bir liste oluşturmak mümkün. Alışkanlıklarımızda direndiğimiz sürece anlamazdan gelme yolunu seçeceğimiz de bir gerçek.

Bu ilk uçak kazası değil
Avrupa'da son 15 yılda uçakların düşmesi sonucu 2103 kişi öldü. Bu durum yolculukta uçakları tercih etmemizi engelledi mi? Hayır.