Saat 07.00 itibariyle
Dünyada hastalığa yakalananların toplam sayısı, düne göre 60.583 arttı: 532.692 kişi
Ölü sayısı düne göre2.767 arttı: 24.075 kişi…
Ve, her dakika bu sayılar/bu acılar büyüyor…
“Aslında insan olarak ne kadar güçsüz, korunmasız olduğumuzu, doğanın canına okuyarak sonumuzu hazırladığımızı, bu tür kitlesel olaylardaki bencilliğimizi, kısacası insanlığa olan inancımın iyice zayıfladığını hissediyorum bu günlerde… Hepimizin hayatını yeniden gözden geçirmesi, yeniden düzenlemesi için bir uyarı gibi bu salgın. GÜVEN güvenmek istiyorum, insanlara saygı duymak istiyorum, düşüncesi ne olursa olsun yeter ki, insan odaklı olsun. Burada, erk karşısında kimsenin bir değer taşımadığını hissettim bu süreçte, kapana kısılmış olduğumu. Başımıza bir şey gelse neyle karşılaşacağımızı bilmiyoruz. Üstelik biz şanslı sınıfız diyorum beyaz yakalılar olarak. Fakir, savunmasız yalnız insanları düşününce vicdan azabı duyuyor insan kendinden utanıyor.” S.A.
“Bakışımda değişiklik olmadı. Değişik bakmaya ben daha önce başlamıştım. Düşüncelerim biraz daha oturdu ve doğrulukları onaylandı. Özellikle yönetimlere dahası sistemlere tam güvenemeyeceğim onaylandı. Küçük ve zayıfların nasıl da elendiğini biliyordum ama bu kadar açık görmemiştim. Birde yaşadığım yerde bana yakın ilişkilerin olması çok önemli dahası yaşamsal önemi olduğunu gördüm. İnsanın ihtiyaçlarının hiçbir engellemeye takılmadan karşılandığı yer ve sistemlere özlemim ve isteğim arttı düne göre.” B. Ö.
“Gelecek ile bağlantım çok örselendi. Kısa dönem kişisel planlarım bile bilinmezlik duygusu ile sarıldı. Şimdi sadece kaybolmuşluk ile başedebilmek için ayakta kalma mücadele halini yoğun yaşıyorum. Duygusal bir savaş gibi. Çok iç açıcı değil ama böyle, bunu kendime bile tekrarlamam artık. Ama, her geçen gün daha iyi olacak motivasyonu da var.” M.A.
“Üç aydan beri bir sağlık mücadelesi içindeyken, endişe düzeyim tavan yapmış durumda. Ya bana birsey olursa evlatlarıma n’olacak? Ya anneme/babama bir şey olursa ben n’aparım. Her gün öylesine sıradan görerek yapabildiğimiz her şeye bir kısıtlama gelmesi; dönüp dönüp bir kez daha sorgulatıyor her şeyi. Önümüzdeki bir haftayı ya da bir ayı bile planlayamamak; hem de sözüm ona plancı iken. Sağlığımız yerinde olursa yeniden başlayacağız. Ama ya sonra, bu umursamaz tavırlarımız devam mı edecek? Bu dünyada hep beraber yaşadığımızı idrak etmiş olabilecek miyiz? Bencilliklerimizden, ötekileştirme alışkanlıklarımızdan kurtulabilecek miyiz? Biz bu dünyada diğer insanlara karşı da sorumlu idik; ama dünyanın bir ucunda nasıl olsa bu sıkıntılar diye, yüreğimizdeki halının altına süpürdük gördüğümüz tüm acıları. Ve şimdi de o acıların ahı tuttu. Her yanımızı sardı. Şimdi silkelenip kendine gelme zamanı. Umarım sağlıkla bu dünyadaki yolculuğumuza devam edebiliriz. Ve yıllar sonra oturup, “başımıza bunlar da gelmişti” diye bir sohbette konumuz coronavirüs günleri…” M.G.
“Hayatın sakinliğini ve sessizliğini ne kadar çok özlediğimi ve zamana farklı bakmak gerektiğini anladım.” H.K.
“Aileme ve dostlarıma bir şey olmasından korkuyorum, çok iyi bir pozisyonda olmam, devlet için çalıştığım için. Çok insanlar ekonomik krize girecek maalesef… Özgürlüğümüzün önemli olduğunu, 2 haftadır giyim almıyorum. Gerek te duymuyorum. Yalnızlıktan korkmak, tuvalet kağıdı bulduğuma dün çok sevinmem…” Ç.Ö.
“Aslında en ufak şeyleri bile yapabilmenin ne kadar güzel ve özel olduğunu anlamamızı sağladı bence… Cafede oturup bir şeyler içmek, alışverişe çıkabilmek, parkta oturabilmek bile lüksmüş meğer… Ne kadar önemsiz şeyleri bile kafamızda büyütmüşüz ki değmezmiş.” M.A.
“Elimdeki imkanların, en azından sokağa çıkıp günlük aktiviteleri yapmanın ne kadar önemli olduğunu bileceğim. Taktığım küçük şeylerin önemi kalmayacak. Sokağa çıkma özgürlüğü diye bir şey varmış meğerse.” P.T.
“İnsanların bütün kibrinin ne kadar anlamsız olduğunu daha net gördüm.” S.Ç.
“Alışverişin gereksiz olduğunu düşünmeye başladım. Evde her yerin ne kadar kalabalık olduğunu, ne kadar bencil olduğumuzu, hastalık yayılırken bile empati yapmayıp sadece kendimizi koruma telaşına düşüşümüzü, maskeleri, kolonyaları, marketleri talan ederken bütün kolonyalar bizdeyken kendimizi koruyabilecek olduğumuzu.” H.M.
“Dış görünüşün hayatın akışındaki yerinin çok önemsiz olduğunu hissettim. Survival modda ailenin ve arkadaşların, dostluğun ve dayanışmanın gücünü hissettim. Son olarak herkesin eşit olduğu, paranın ve cinselliğin ön plana çıkmadığı bir dünyada kendini eğitmiş karakteri düzgün insanların ne kadar değerli olduğunu bir kez daha gördük, bu da bana gizli, dışa vuramadığım bir mutluluk verdi.” B.A.
Coronavirus/Covid-19 salgınından sonra, “Hayata Bakışınızda En Radikal Değişiklik Ne Oldu?” Yarın yanıtlara devam edeceğim. Sağlıkla kalın…
Sizde şu anda hissettiklerinizi posta@radyokassel.de adresinde paylaşın.
