Ralf Wurzbacher Junge Welt’teki yorumunda , Bizde ise tartışma ortamında bir deneme balonu diğerini kovalıyor ve vatandaşın ne kadar fedakârlık yapmaya hazır olduğunu ölçüyor: Ülken için neyi feda etmeye hazırsın?
Sağlığını, çocuklarını, hayatını? Hâlâ fazla geliyorsa, en azından küçük çapta “savaş hazırlığına“ katkıda bulunabilirsin — örneğin daha az emekli maaşı, muayene ücreti, Bürgergeld kesintisi, iş kaybı, daha uzun çalışma gibi. Bunların hepsi “iyi iş”e, yani Rheinmetall’a hizmet ediyor ve “şeytana”, yani Putin’e zarar veriyor. Çünkü değerlere dayalı Batı'da kötülük imparatorluğunun üstesinden ancak daha fazla sefaletle gelinebilir.
Sosyal zulümlerin son “yeniliği”, Pflegestufe 1‘in(bakım sigortası) kaldırılması fikri. Zaten hâlâ dört seviye daha var, öyleyse: Kaldıralım! Etkilenecek olan yaklaşık 861.000 insan, zaten kısıtlı olan yaşamlarını daha fazla kısıtlama ile sürdürmek zorunda kalacak. Bu önlemin yıllık 1,8 milyar Euro tasarruf sağlayacağı söyleniyor. Oysa Bundeswehr için tek bir F 126 tipi firkateynin maliyeti en az 1,5 milyar Euro. Alman donanması altı adet alacak. Ve büyükanne yakında cam silerken merdivenden düşecek. İşte, bir ülkenin felakete sürüklendiği hâl böyle görünüyor.
Süreç hep aynı: Birisi sert bir açıklama yapıyor, bazen başbakan, bazen başbakan yardımcısı, bu sefer ise koalisyonun “önde gelen politikacıları”. Hemen muhalefet, sendikalar ve sosyal kuruluşlardan tepki kopuyor. Hararetli tartışmalardan sonra, genellikle en sert taleplerin tamamı hayata geçmiyor, ama geriye hep şu kalıyor: “Reformlardan kaçış yok.” Böylece tasfiyeler bir sanat eserine dönüşüyor. Burada emekli maaşında yeni bir kesinti formülü, orada sağlık sigortasında bir hizmet azaltımı, yanında bakım katkılarında artış ve işten kaçanlara sıfır destek. Önemli olan nihai hesap, sosyal devlet parçalanıyor, “aşağıdakilere” karşı öfke körükleniyor, toplumun bölünmesi derinleşiyor — ve Almanya en ince ayrıntısına kadar silahlandırılıyor. Elbette birileri ödemek zorunda.
Peki ya sendikalar? Onlar da izliyorlar, işler “çok ileri” gittiğinde ritüel olarak gürültü koparıyorlar, “en kötüsünü önledik” diye birbirlerinin omuzlarını sıvazlıyorlar ve savaş ekonomisi bolca iş yaratıyorsa o kadar da kötü bulmuyorlar. DGB dün, bakım hizmetlerinde olası kesintileri “insanlık dışı ve adaletsiz” olarak nitelendirdi. Savaştan bahsetmeye bile gerek yok.
