Bu doyumsuzluk duygusunun sonucu olan yapısal bir nefrettir.

İnsanoğlu nefretini açıkça göstermez. Gizler. Nefreti ölümsüz düşmana, liderlere, bozguncuya duyulan kin biçiminde ortaya çıkar.

Boş insanlar, zorba yöneticiyi kınar, ayıplar, zorbaya güç bağışlayan halkı hiç mi hiç suçlamaz.

Hastalıklı can alıcı yalnızca barış, sevgi isteyen bu insanlara dayanamadığı için öldürür.

Allah, peygamber ya da onun adına ortadan kaldırmaya karar verdiği ‘Allah sevgisi’nden nefret eder.”

Ankara’nın can alıcıları, Ankara’da sokağa çıkacak insanların kendilerinde bulunmayan şeye bol bol sahip oldukları için öldürmüştür.

“Halk sürüden ayrılmak istemez; çoğunluğun yaşama biçiminden kopmayı göze alamaz; önderi olan kişinin düşmanlarca sayılmasını, kendisini ortadan kaldırmaktan başka bir şey düşünmeyen günün güçlü adamlarınca onurlandırılmasını arzular.

Kolu kanadı kırık insanoğlunu kaldıramayacağı özgürlük yoluna sokmaya kalkarsanız arkadan vurulursunuz.

Toplumsal bir dertten ötürü bir tek kişiyi ya da toplumsal bir grubu suçlamak, halk yığınlarının kesin ataletsizliğini kabul etmek anlamına gelir.

İsa’ya peygamberlik görevini zorla yükleyen halktır, ondan mucize bekleyen de başı derde girdiğinde yüzüstü bırakan da halktır.

Bir lider halkın yaşayış biçimini anlatır.

Önderi anlayabilmek için önce yönettiklerini anlamak gerekir. Hasımla savaşabilmek için gücünü ve akılsal temellerini bilmek gerekir. Doğru denen silahı yararlı biçimde kullanabilmek için Karşıt-Doğru’yu derinlemesine tanımak gerekir.
Yapılması gereken baskıyı ve köleliği kınamak, her türlü zorlamadan kurtulmak gerektiğine parmak basmak değildir; Çünkü en beylik doğrudur bu. Bugün yapılması gereken kitlelere bilgi vermek, onları alıp baskının daha kötüsüne sürükleyen, halkın önündeki tartışmalardan insan sorunlarını tümden çıkarıp atmanın yollarını bulan siyasetçileri gözü kapalı izlemelerini anlamaktır.

Yani, halk yığınlarının beyninde olup bitenleri öğrenmektir.” (R:W)

...................
Not: Aradaki boşlukları doldurmak bu sorunu dert edenlere kalıyor.