Bir yıl içinde Tafel yardım kuruluşundan gıda maddeleri alan insanların sayısı yüzde 20 arttı. Talebin artmasıyla yardım kuruluşu sınıra dayandı.
Almanya zengin bir ülke, ancak birçok insan en acil ihtiyaçlarını bile karşılayamaz durumda. Almanya'da çok sayıda insan Tafel adlı yardım kuruluşunun yardımlarıyla besleniyor ki, bu insanların çoğu yıllarca çalışmış bu gün ise emekli olan insanlar. Birlik başkanı Jochen Brühl, "Neuen Osnabrücker Zeitung"a yaptığı açıklamada, yoksullara gıda maddeleri dağıtan Tafel adlı yardım kuruluşlarının sayısının geçtiğimiz yıla göre yüzde 10 arttığını, yardım için gelenlerin sayısının 1,65 milyona dayandığını söyledi.
Brühl, özellikle yaşlılardan gelen talebin yüksek olduğuna dikkat çekti. "Tafel’dan yardım alan emeklilerin sayısının yüzde 20 artarak 430.000’e yükseldiğini belirten Brühl, hükümetten yardım istedi.
Yoksulluğu saklamak için büyük bir enerji gerekiyor. Bu gücü olmayan emekli insanlar Tafel adlı yardım kuruluşunun kapısına dayanıyor.
Yoksulluk her kesimde
Yardım için gidenler arasında yarım milyon da çocuk ve genç var.
Özellikle emekli insanlar, ısınma faturasını ödeyemeyecekleri endişesiyle kışın kaloriferleri açamadıklarını söylüyor.
Yardım kuruluşu Tafel üretici firmalardan ve marketlerden topladığı gıda maddelerini ülke çapında 1,6 milyon yoksula dağıtıyor.
“İlerleme gerçek bir sefalet; zenginlik de anlatmaya kelimeler yetmeyen bir fukaralık üretiyor ”
Yedek işsizler ordusu
Toplumsal zenginlik, faaliyet halinde bulunan sermaye, bunun büyümesinin hacmi ve gücü ve dolayısıyla da proletaryanın mutlak büyüklüğü ve emeğinin üretkenliği ne kadar büyük olursa, yedek sanayi ordusu da (işsizler ordusu) o kadar büyük olur. Zenginlik arttıkça işsizlerin sayısı da artar.
Bu Marx’ın fakirleşme doktrinidir. “Bir yanda sayıları giderek azalan çok zengin bir grup ile diğer yanda resmi yoksulluk düzeyine yaklaşan ve daha sonra da onun altına inecek gelirleriyle nüfusun gittikçe daha büyük bir kesimini teşkil eden grup arasındaki kutuplaşma işte bu fakirleşmenin neticesidir.
Marx’ın “Sermaye biriktikçe, geliri yüksek veya düşük olsun, işçinin durumu gitgide kötüleşir” tespiti, savaş sonrası 1950 ve 1960’ların refah dönemlerinde epey alaya alınmıştı. Çünkü S.S.C.B ve kapitalist batı arasındaki “en iyi sistem biziz” yarışı Batı ülkelerindeki işçilere birazcık da olsa refah imkanı sunuyordu. Bugün ise bu şakası yapılacak bir şey olmaktan çıktı. Çünkü artık S.S.C.B yok.
