Bir kaç gün veya birkaç hafta yazılacak çizilecek, konuşulacak, tartışılacak ve gelecek yıl tartışmak üzere unutulmaya terk edilecek.

Bu gün 16, 17, 20, 30 yaşlarındaki bir genç için bunun bir önemi var mı? Yıl dönümü kampanyası geleneğine göre yok. Neden? Çünkü bu nesil o korkulu anı yaşamadı. 26 Nisan 1986 tarihindeki korkulu anı yaşayanlar ders aldı mı?

Ders alınsaydı Fukuşima yaşanmaz, Türkiye gibi ülkelerde „atom santrali yapıyoruz“ derken orgazm olunmazdı. Almanya’daki, Avrupa’daki özetle dünyadaki atom santralleri kapatılırdı.

Kendini toptan yok etme ruh halindeki hastalıklı insanlığın desteğiyle, atom lobisi çalışmalarına düzenli bir şekilde devam ediyor.

Sistemin işlerliğine uygun olarak gündeme oturan veya oturtulan büyük politikaların arkasına düşme alışkanlığından kurtulamazsak, bu acıları yaşama, unutma ve yeniden yaşama şeklinde yaşamaya devam edeceğiz.

Kampanya anlayışına veda edip, araştırmaya dayalı bilgilendirme yöntemi hayatımıza yön verirse, bu facialar alınyazısı olmaktan çıkabilir!

Halkın Yüzde 53’ünün desteklediği TTİP, CETA serbest ticaret anlaşmaları bugün halkın yüzde 17’si tarafından desteklenen bir değişime uğradıysa, bunun sebebi, çevre örgütleri ve bunlar içinde yer alan bilim insanlarının kesintisiz bilgilendirme çalışmalarıdır.

Yaşanabilir bir dünya, mutlu insanlık, severek çalışma, öğrenme, insanların birbirini sevmesi nasıl gerçekleşecek? sorularına cevap veren, alternatifler üreten veya üretecek çalışmalara ağırlık verilmezse “acıların yıl dönümünü” kutlamaya devam ederiz.