Çocuk Bayramı denince gözümüzün önüne ne geliyor? Şeker tutan eller mi, yoksa çöplerde çalışan minik bedenler mi?

On binlerce çocuk gözlerimizin önünde sokakta yaşıyor. Her yıl yüzlercesi gözlerimizin önünde öldürülüyor, milyonlarcası gözlerimizin önünde ebeveynlerini doyurmak için çalışıyor ya da çalıştırılıyor. Ve biz, bir günlüğüne çocukları koltuklara oturtup "bayram kutluyoruz". Bu gerçek bir bayram mı, yoksa büyük bir yalanın törensel tekrarı mı?

23 Nisan, artık yukarıdakilerin çatışmasını meşrulaştıran, çocuklara verilen sözde değerin istismar edildiği bir gün haline geldi. Hemde bizim sayemizde.
Ama eğer bu gün, yapılanların, şikayetlerin, dert yanmaların değil… yapılmayanların nasıl yapılabileceğini tartışmamıza vesile olursa işte o zaman gerçekten kutlanacak bir 23 Nisan Çocuk bayramı’ndan söz edebiliriz.